Hoe wordt de hardheid van vormstaal uitgedrukt?
De hardheid van vormstaal wordt doorgaans uitgedrukt met behulp van een hardheidswaarde.
Gemeenschappelijke methoden voor het meten van de hardheid:
Brinell-hardheid (HB): Een hardheidswaarde die wordt verkregen door een kogel van gehard staal met een bepaalde diameter onder een specifieke belasting in het oppervlak van een materiaal te drukken en de oppervlakte van de inkeping te meten.
Rockwell-hardheid (HR): Een hardheidswaarde die wordt bepaald door een indeukorgaan met een specifieke vorm onder een bepaalde belasting in het oppervlak van een materiaal te drukken en de diepte van de indeuking te meten. De Rockwell-hardheid is verder onderverdeeld in schalen zoals HRC, HRB en HRF, waarbij HRC de meest gebruikte schaal is voor het meten van vormstaal.
Vickers-hardheid (HV): Een hardheidswaarde berekend op basis van de diagonale lengte van de inkeping die ontstaat door een diamantpiramide-indeuking in het oppervlak van een materiaal te drukken onder een specifieke belasting. Vickers-hardheid is geschikt voor het meten van dunne platen, kleine onderdelen of materialen met een hoge hardheid.
Betekenis van de hardheid van vormstaal:
Slijtvastheid: Vormstaal met een hogere hardheid vertoont een betere slijtvastheid, waardoor het grotere wrijvings- en slagkrachten kan weerstaan, waardoor de levensduur van de matrijs wordt verlengd.
Materiaal sterkte: Hardheid hangt samen met de sterkte van het materiaal. Over het algemeen duidt een hogere hardheid op een hogere materiaalsterkte.
Bewerkbaarheid: Overmatige hardheid verhoogt de verwerkingsmoeilijkheden en vermindert de verwerkingsnauwkeurigheid, terwijl onvoldoende hardheid mogelijk niet voldoet aan de werkvereisten van de mal.
